Τόσος πόνος. Τόση φρίκη. Οι πόλεμοι, ανέκαθεν, ήταν αδικία. Δημιουργήματα νοσηρών μυαλών... Είναι μεγάλη η κουβέντα γι΄αυτό το θέμα πρίγκηπα και μου πήρε αρκετή ώρα ν΄αποφασίσω να γράψω σχόλιο...

Τ' όνομα σου ,
στους δρόμους φωνάζω
με όση δύναμη
κρύβω μέσα στα στήθια
Τα σημάδια σου
στους τοίχους χαράζω
μα τρομάζω σαν δω την αλήθεια

Την επόμενη , επόμενη
μέρα φοβάμαι
μήπως βρω τα σημάδια σβησμένα
δυο παγκόσμιους
πολέμους θυμάμαι
οι ελπίδες μου όλες
πάνω σε σενα.

Σε φωνάζω ΕΙΡΗΝΗ....ΕΙΡΗΝΗ

Φ Ρ Ι Κ Η !!!!

Ακου μικρε πριγκιπα, επειδη ηδη ειμαι αρκετα ψυχοπλακωτικο (!) ατομο, και επειδη πρεπει ποτε ποτε να βοηθαμε τον εαυτο μας να "ανεβαινει", ανταποκριθηκα σε μια προσκληση που μου εστειλαν, και τωρα την στελνω και σε σενα!!
Σε περιμενει στο blog μου!

Σμαρτούλα,
Μπορώ να καταλάβω γιατί σου πήρε αρκετή ώρα να γράψεις κάποιο σχόλιο.Για να σου πω την αλήθεια στο συγκεκριμένο post δεν περίμενα να σχολιάσει κανείς.Τι να σχολιάσεις άλλωστε.Εγώ έκλαιγα σαν μικρό παιδί βλέποντας αυτές τις εικόνες.

Πνεύμα,
Δεν είναι πανέμορφο αυτό το όνομα;;;;;

Tolitsa,
Έχω αφήσει σχετικό σχόλιο στο blog σου.