Είναι μέρες τώρα που θέλω να αναφερθώ σε ένα φαινόμενο, που δεν είναι τωρινό, αρχίζει όμως να παίρνει διαστάσεις, να με προσβάλει σαν άτομο, και σαν πολίτη. Τις δημοσκοπήσεις. Να ξεκαθαρίσω καταρχήν ότι ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ να αντιπροσωπεύω κανένα, όπως επίσης και να αντιπροσωπεύομαι από κανένα. Ότι δεν παραχωρώ σε κανένα το δικαίωμα να μιλάει εκ μέρους μου.
Δεν θα αναφερθώ σε τεχνικά θέματα όπως αυτό της συγκρότησης των ερωτηματολογίων ή αυτό της επεξεργασίας των στοιχείων, αλλά στην φιλοσοφία η οποία διέπει αυτές τις "έρευνες".
Ερωτάται λοιπόν μία μικρή ομάδα ανθρώπων για κάποιο θέμα, και όλων αυτών οι απαντήσεις υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν εκατομμύρια άλλους. -"Όχι ρε μεγάλε". Η δική μου γνώμη είναι μοναδική, δεν έχει καμία σχέση με αυτές τις 3 ή 4 που υποδεικνύεις σκόπιμα και όσο και μειοψηφία και αν είναι, απαιτώ να καταγραφεί. Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να την πετάς απέξω; Ποιοι είναι αυτοί που απαντούν αντί εμού; Μπορεί να με αντιπροσωπεύει η κάθε "κατίνα" όταν την ώρα που μαγειρεύει και προσέχει να μην της καούν οι πατάτες, απαντάει στις ερωτήσεις σου μέσω τηλεφώνου; Μπορεί να εκφράζει κάποιος γνώμη για το blogging, ας πούμε, όταν δεν ξέρει καν τι σημαίνει η λέξη;
Και όλα αυτά σε μια εμφανή προσπάθεια να με στρέψεις καταρχήν εκεί που θέλεις εσύ. Να μου καθοδηγήσεις την συμπεριφορά και να την κάνεις αχταρμά με αυτήν της μάζας. Να μην ξεχωρίζει. Και στην συνέχεια να με εξαφανίσεις τελείως.
"Don't Speak"
Εγώ όμως τις γουστάρω τις δημοσκοπήσεις. Ας είναι και μερικές "πειραγμένες". Γιατί είναι μια ένδειξη το τι θέλουν οι πολίτες ή αν θέλετε άλλος ένας μοχλός πίεσης προς τους πολιτικούς. Εμένα άλλο με ανησυχεί. Η υποταγή των πολιτικών στα τηλεοπτικά παράθυρα και στους τηλεοπτικούς "αστέρες" που δεν έχουν πάει φαντάροι. Εγώ που πήγα ήμουν μαλάκας;
http://ermis-ermis.blogspot.com/