Η κοινή γνώμη. Κάθε φορά που ακούω αυτή την λέξη ασυναίσθητα με πιάνουν τα γέλια. Και αμέσως μετά η οργή καθώς έρχεται στο μυαλό μου ο στίχος του ομώνυμου τραγουδιού του Τζ. Πανούση: “ Η κοινή γνώμη, μια κοινή, μια πόρνη”. Γιατί για μένα γι αυτό ακριβώς πρόκειται. Για μια πόρνη. Όχι όμως απ’ αυτές των οίκων ανοχής. Μα απ’ τις άλλες. Αυτές με το καθαρό κορμί, αλλά με την βρώμικη ψυχή.
Η κοινή γνώμη. Η πρόσθεση και ο συνδυασμός όλων των δειλών, ανήθικων, ανέραστων, υποκριτών ανθρώπων. Αυτόκλητων κριτών των πάντων. Άγουν και άγονται κατά το δοκούν. Περιμένουν να κατασπαράξουν κάθε τι που φυσάει κόντρα στον δικό τους άνεμο. Κάθε τι που πετάει ελεύθερο εκτός ¨προτύπων¨.
Η κοινή γνώμη. Τόπος συνάντησης της ¨κατίνας¨ της Δραπετσώνας και της Εκάλης. Του φοιτητή και του πανεπιστημιακού. Του εργάτη και του εργοδότη. Του δεξιού και του αριστερού.
Πετάω στα μούτρα όλων αυτών την επιγραφή απ’ τον τάφο του Ν. Καζαντζάκη:



"Zombie"