Σιωπή απόλυτη. Νεκρική την λένε. Μόνο ο ήχος των σταγόνων ιδρώτα που αφήνουν μία-μία το πρόσωπο σου μπορεί να την σπάσει. Όμως κι αυτές παραμένουν βουβές. Ακόμα κι ο αέρας στον χώρο υπακούει και σταματάει να κινείται. Όλα είναι έτοιμα. Εκτός από σένα. Ζητάς λίγη παράταση, αλλά ξέρεις ότι είναι ανώφελο. Η παράσταση πρέπει να ξεκινήσει και πρωταγωνιστής είσαι εσύ. Κάνεις την πρώτη κίνηση. Νοιώθεις ήδη να αιωρείσαι σε κάτι αβέβαιο. Οι σταγόνες του ιδρώτα πολλαπλασιάζονται. Ο φόβος έχει ήδη παρουσιαστεί μπροστά σου. Τον περίμενες, αλλά όχι τόσο γρήγορα. Η απόσταση μέχρι το τέλος, σου φαίνεται τώρα πολύ μακριά. Και το κενό μεγαλύτερο. Προσπαθείς να συνεχίσεις επιστρατεύοντας όλες σου τις αισθήσεις. Ισορροπείς μεταξύ θέλησης και δειλίας. Είσαι μόνος σου, παρότι αισθάνεσαι όλα τα βλέμματα πάνω σου. Το επόμενο βήμα είναι μοιραίο. Πέφτεις…….. Κλείνεις τα μάτια για να μην δεις το τέλος. Όταν τα ξανανοίγεις αντικρίζεις το ίδιο σκηνικό.
Ευτυχώς ή δυστυχώς υπήρχε δίχτυ ασφαλείας.
"Twist In My Sobriety"
Είναι όντως μεγάλη η μοναξιά του σχοινοβάτη. Μα η μαγεία είναι ότι ξανασηκώνεσαι αφού πέσεις. Με η χωρίς δίχτυ προστασίας...
Το τραγουδάκι πραγματικά υπέροχο.
Την καλησπέρα μου Πρίγκηπα.
Υ.Γ Σε ευχαριστώ που νοιάζεσαι.