Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κουβαλούν μια κατάρα μέσα τους. Γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν μόνοι. Περνούν μια ολόκληρη ζωή κυνηγώντας το απόλυτο. Την απόλυτη αλήθεια, την απόλυτη ελευθερία, την απόλυτη φιλία, τον απόλυτο έρωτα. Λίγο πριν φύγουν από την ζωή διαισθάνονται ότι τελικά αυτό που κυνηγούσαν δεν υπάρχει. Ή τουλάχιστον όχι στον απόλυτο βαθμό που αυτοί θα ήθελαν. Μένουν μόνοι, να κοιτούν ακίνητοι τον ουρανό μ’ ένα πικρό χαμόγελο. Παρόλα αυτά, ούτε για μια στιγμή δεν μετανιώνουν για όλα αυτά τα χρόνια που “έχασαν”. Θαρρώ πως και πάλι αν άρχιζαν την ζωή τους από την αρχή, πάλι τον ίδιο δρόμο θα ακολουθούσαν. Είναι τόσο εγωιστές δε, που προτιμούν χίλιες φορές την μοναξιά τους, απ’ το να αναζητήσουν λίγη συντροφιά. Οι ίδιοι όμως άνθρωποι κουβαλούν και μια άλλη κατάρα. Κρύβουν μέσα τους ένα μεγάλο μυστικό. Ένα μυστικό που ποτέ κανείς δεν κατάφερε να το μάθει. Ή ίσως ελάχιστοι. Ένα μυστικό που μένει βαθειά χαραγμένο μέσα στην ψυχή τους. Ένα μυστικό που όταν φεύγουν το παίρνουν μαζί τους σαν το μοναδικό περιουσιακό τους στοιχείο……………..
Γειάσου πριγκηπάκο...δεν νομίζω ότι είναι 'κατάρα'αυτό που λες.. νομίζω ότι είναι λίγο βαριά έκφραση αυτή...είναι στη φύση του ανθρώπου από την ώρα που θα γεννηθεί έως την ώρα που θα φύγει για πάντα από αυτή τη ζωή..να α να ζη τά...να ψάχνει..οτιδήποτε..απαντήσεις στα άπειρα ερωτιματικά του..,άπιαστες χίμαιρες...άπιαστους έρωτες,και όλα τα ανέφικτα και άπιαστα και σπάνια (και ιδανικά,για τα δικά του μέτρα και σταθμά)πράγματα της ζωής...πιστέυω ότι αν πάψει κάποιος να αναζητά,να ελπίζει,να κυνηγά το 'άπιαστο',να ονειρέυεται τότε θα πάψει πολύ απλά και να υπάρχει,να ζεί..θα χάσει εντελώς τη πίστη του στη ζωή..θα χάσει όλες του τις ελπίδες...τα δύο πράγματα που μας κρατούν ζωντανούς πιστέυω είναι το ένα οι ελπίδες,(ότι θα γίνουν όσα επυθυμούμε,ότι η ζωή έχει και όμορφες στιγμέ,ότι δε χάθηκαν όλα)..και τα όνειρα..τι νόημα θα είχε να ζούμε χωρίς την ελπίδα και χωρίς το όνειρο;;..κανένα πιστεύω...θα ήταν τόσο πεζή,ανούσια,άνοστη,φρικτά ανιαρή η ζωή μας...βέβαια το πρόβλημα είναι στην υπερβολή που υπάρχει πάντα και στο πάθος για πραγματοποίηση ενός ονείρου ή ενός στόχου μας..έ,εκεί..είναι λίγο δυσάρεστη η κατάσταση..(όταν το παρακάνουμε με αυτό)...εκεί υπάρχει πραγματικά πρόβλημα..φιλάκια,καλό μήνα,Αθανασία.