και ήμουν εδω ..:)


Ειναι πληγη..συνεχεια ανοιχτη..
αιμμοραγει ..χανεις αιμα ..

Ειναι γιορτη ..κυριως φαντασιας ..
για οσα προσμενεις ..

Ειναι δοσιμο ..

Ειναι πτωση κατακορυφη και μετα αμεσως ανοδος ..βιαια και εντονα να φτερουγιζει η αγωνια και ο πονος στο στομαχι σου..και παλι
και παλι..

κι αν αντεξεις ..
ειναι ενα ομορφο ταξιδι ..

στη συντομη ζωη
φτανει να ειναι καλος ο συνταξιδιωτης ...

συχνα ..δεν ειναι ..
γιατι εκεινη η γιορτη της φαντασιας
ειχε αφθονο ποτο και ειχε μεθυσει τα αντανακλαστικα και τις αισθησεις ...

-μα οταν ειναι
ειναι μια γιορτη που αξιζει να τη ζησεις.

(στειλτο το τραγουδι :)

Γειάσου Πριγκηπάκο...δύσκολη ερώτηση αυτή...δεν έχει μιά μόνο απάντηση..είναι πολλά πράγματα μαζί...είναι πόνος που δε σταματά ίσως και ποτέ...είναι πλυγή που ίσως να μη κλείσει και ποτέ..αλλά μπορεί να είναι και γιορτή και χαρά,και ευτυχία,και λύπη μαζί και μελαχολία...είναι ένα συναίσθημα που κλείνει όλα αυτά που περιγράφεις μέσα του...και πάρα πολλά ακόμη...πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι μας αφήνει μέσα μας το σημάδι της για πάντα...και ότι καθορίζει για πάντα τη ζωή μας....και ότι παρά το ότι πολλές φορές μας πονά αφόρητα..εμείς πάντα την αναζητάμε...πάντα έχουμε την ανάγκη της...Αθανασία.

ειναι ολα..και τιποτα..
αναλογα που εισαι και που κοιτας..
"Όσο γίνονται όλα ξένα
τόσο εγώ τα βάζω στη σειρά
Μπρος μου η νύχτα του χειμώνα και
πίσω η κρύα μαύρη σου ματιά.

Οι ευχές που έγιναν πουλιά
τα πουλιά σκοτώθηκαν στο τζάμι
κι εγώ στο μεγάλο πουθενά
βρέθηκα να ζω κλεισμένος πάλι.

Κι η αγάπη εκεί είναι γκρεμός
βαθιά να κοιτάς δε χορταίνεις
Η αγάπη είναι ένας θεός
που υπάρχει αν εσύ το πιστεύεις.

Η αγάπη σου δίνει φτερά
Η αγάπη σαρώνει τα εμπόδια
μα πριν ενωθείς με το φως
η αγάπη σου κόβει τα πόδια
Και πως να σταθείς ξανά.

Είπα θα τ' αντέξω κι άντεξα
ώσπου γίναν όλα μια πληγή
κι έτσι να κυλήσει τ' άφησα
ξάπλωσα κι ακούω τη βροχή.

ʼνοιξα το μεγάλο πουθενά
βρήκα το εισιτήριο στη σελίδα
Να κοιμάσαι δίπλα μου ξανά
μέσα στ' όνειρό μου πάλι σε είδα.

Κι η αγάπη εκεί είναι γκρεμός
γελάς και στην άκρη χορεύεις
Η αγάπη είναι ένας θεός
στα θαύματα πες μου αν πιστεύεις.

Κι αγάπη σαν κόμπος μετά.
Η αγάπη φθηνά επεισόδια
Η αγάπη με λόγια μισά
γυρνάς και το βάζεις στα πόδια
και πίσω πια δεν κοιτάς...

Μέσα στον καθρέφτη ένα παιδί
που κολλάει το πρόσωπο στο τζάμι
Γύρα μας το μεγάλο πουθενά
θάλασσα που δε θα βρεις λιμάνι.

Κι η αγάπη μια έρημη ακτή
Η αγάπη ένας άγριος βράχος
που με τα πόδια γυμνά
πάλι ανεβαίνεις μονάχος.

Κι αγάπη πελάγου γραμμή
μακριά να κοιτάς δε χορταίνεις
Η αγάπη του ήλιου νησί
Εκείνη στο πλοίο περιμένεις.

Ναι πότε θα 'ρθεις ξανά;..."

...Προφανώς μιλάμε για την Αγάπη ως συνώνυμο του "Έρωτα".

Γιατί το ερώτημα δέχεται άλλες απαντήσεις όταν αφορά την Αγάπη με την κύρια έννοιά της.

Παρεπιπτόντως: οι απαντήσεις και στα δύο ερωτήματα είναι τόσες πολλές για να καταγραφούν όλες!

Πρίγκηπα μου,
η αγάπη κάθε φορά είναι έτσι όπως εσύ θέλεις να τη βλέπεις...
Ή τουλάχιστον όπως αυτή,σαν γνήσια αφέντρα και κυρά,θέλει να σε αφήνει να την βλέπεις.
Μα πάντα ενα ταξίδι θα είναι.Που δεν ξέρεις που θα οδηγήσει το καράβι σου.Σε λιμάνι απάνεμο ή σε φουρτουνιασμένη θάλασσα;
Απάντηση ανάλογη με τον καιρό...

...είναι ένα ακόμη ερωτηματικό...

...απ' αυτά που φτιάχνουν τ' άστρα και τα ρίχνουν για δόλωμα στους πλανήτες...

φιλιά βρόχινα...

Και γιορτή και πληγή μαζί, καλά τα λένε οι τρύπες!
Επίσης... αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους, όπως γράφει σε ένα ποίημα ο Αναγνωστάκης..

Μέσω μιας ανάρτησης
(http://stellanelcielo.blogspot.com/2007/08/blog-post.html)
είπα κάποτε σε κάποιον αυτό:

Έχουμε δείξει τις πληγές μας ο ένας στον άλλον...
Το ταξίδι και η γιορτή είναι μπροστά μας...
Από εμάς εξαρτάται...

Κάπως έτσι την βλέπω εγώ την αγάπη πια...

Υ.Γ. Μπαίνοντας και πάλι στην συγκεκριμένη ανάρτηση, είδα το σχόλιο που μου είχες αφήσει τότε και χαμογέλασα... Ήταν Αύγουστος κι εγώ είχα στο podcast να παίζει το Winter Time... Το είχα πολύ ανάγκη αυτό το χαμόγελο σήμερα, να 'σαι καλά!

Μικρέ μ'αρέσει η αναζήτησή σου. Δέξου τους χαιρετσμούς μου.

Για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό ... Κάποια πράγματα δεν χωράνε σε ορισμούς ... Μόνος θα βρεις την απάντηση ...
Χαιρετώ

Στο παραμύθι με τ όνομά σου είναι ένας τρόπος να ξεχωρίζεις το δικό σου τριαντάφυλλο απ' όλα τ'άλλα.
Κι ακόμη είναι ένας τρόπος - κάτι άσχετο - όπως τα ώριμα στάχυα, να σου ξυπνούν μια γλυκιά νοσταλγία.

Talisker,
Αντιφατικά πράγματα δηλαδή........

Αθανασία,
Δύσκολη ερώτηση.....δύσκολη απάντηση........

Rip1708,
Πολύ όμορφοι οι στίχοι σου.......

Seagull,
Υπάρχει άφθονος χώρος για να αποτυπωθούν όλες.........

Anima,
Θα συμφωνήσω ως προς το δεύτερο...........

Νεραιδα Της Βροχής,
Και οι πλανήτες πέφτουν πάντα στην παγίδα εε;;;;;;;;

Aggelika,
Πολύ καλά τα λέει και ο Αναγνωστάκης........

Negma,
Κι εγώ είχα ανάγκη αυτό το πισωγύρισμα στον χρόνο.......

Maxos,
Καλώς ήρθες..........

Morpheus,
Αν την βρω ποτέ.........
Καλώς ήρθες.........

Elmelissa,
Στο παραμύθι ναι.........
Στην πραγματικότητα;;;;;;;;;;