Εδώ που η μοναξιά αγναντεύει
την θάλασσα της λησμονιάς
Εδώ που το δάκρυ κυλά
στο ρυάκι της απελπισίας
Εδώ που τα χρόνια μεταμορφώνονται
σε ατέλειωτες ώρες ή λίγα λεπτά
Εδώ που οι σιωπές κρύβονται
πίσω από το τείχος του φόβου
Εδώ που τα βράδια δεν σμίγουν
ποτέ με τ’αστέρια τ’ουρανού
Εδώ που οι μνήμες ξυπνούν
μόνο από καμουφλαρισμένους δαίμονες
Εδώ που το Τώρα μασκαρεύετε
για να ξεγελάσει το Πριν
Εδώ που οι ελπίδες πεθαίνουν αμέσως
πριν καν γεννηθούν……
Με μελαγχολείς... γλυκιά μελαγχολία όμως:)