Αισθάνομαι τον εαυτό μου να αιωρείται.
Νοιώθω να μην ανήκω πουθενά.
Ούτε στο τώρα. Ούτε στο πριν. Ούτε στο μετά.
Χωρίς αρχή. Χωρίς τέλος.
Μετέωρος στον χώρο και στον χρόνο.
Γύρω μου περιστρέφονται μόνο σωματίδια,
που αυτοαποκαλούνται άνθρωποι.
Σκιές που βάφτισαν την ματαιοδοξία τους ανάγκη.
Την μισαλλοδοξία τους όνειρο.
Δορυφόροι ενός ξεφτι(λι)σμένου προτύπου.
Οσφραίνονται την απουσία μου, ενώ διαπερνούν το άϋλο παρόν μου.
Στροβιλίζομαι μαζί με τις μνήμες μου.
Παρασύρομαι σε διαστάσεις ασύμμετρες. Ανελαστικές.
Μεταμορφώνομαι σε είδος προς εξαφάνιση.
Η ανθρώπινη μου υπόσταση πιάνει Limit Down.
Αποσύρω τον εαυτό μου από το ταμπλό διαπραγμάτευσης.
Μένω να κοιτώ μόνο μια πτώση,
χωρίς να διακρίνω το τελικό σημείο πρόσκρουσης.
Ίσως να μην υπάρχει καν τέτοιο.
Ίσως πάλι να πρέπει να το δημιουργήσω…………………
"Twist In My Sobriety"
μάλλον ναι!
μάλλον αξίζει να το δημιουργήσεις ξανά!