Υπεροχη η ηχητικη επιλογη με τη Νατασα Μποφιλιου...

Μικρε μου πριγκιπα, ευτυχως που συναντηθηκαμε ολοι εδω μεσα και ανεχομαστε-στηριζουμε-συμπασχουμε-κατανοουμε ο ενας τον αλλο. Ειμαστε μαζι στα δυσκολα και στα ευκολα. Μην το ξεχνας ποτε!

Εγώ ξέρω πολλούς ανθρώπους που θα σε ζήλευαν ακριβώς επειδή μπορείς και ακούς τον ήχο της σιωπής. Δεν είναι μια ευλογία κι αυτή; Η σιωπή έχει μέσα της όλους τους ήχους.

ΥΓ.1 Εγώ όταν δεν μπορώ να γράψω, απλώς το αποδέχομαι και περιμένω μέχρι να μου έρθει η έμπνευση.

ΥΓ.2 Δεν δέχομαι κανένας να λυπάται για μένα, γιατί δεν είμαι καθόλου αξιολύπητη και γιατί δεν ανέχομαι τίποτα που δεν μου αρέσει.

ΥΓ.3 Ακόμα και οι πρίγκηπες μπορούν να φωνάζουν, αν τους κάνει να νιώθουν καλύτερα! Οπότε... screeeeaaaam!

Τι γίνεται...

Χρησιμοποιείς λόγια άλλων, που αισθάνεσαι ότι αποδίδουν κατά το δυνατόν αυτό που θες κι εσύ να εκφράσεις. Στρέφεσαι στην Τέχνη. Το λές μ' ένα ποίημα, μ' ένα τραγούδι, με έναν πίνακα...

Το θέμα είναι να βγει από μέσα σου, αυτό που σε βασανίζει... Όσο γίνεται...

Υ.Γ.1: Μην ντρέπεσαι. Να καμαρώνεις.

Υ.Γ.2. Μην με λυπάσαι. Το "ακόμα" μου δεν έχει τελειωμό... Θα βαρεθείς να λυπάσαι... Οπότε να χαίρεσαι!

Φιλούμπες και γλυκές καληνύχτες!!!

Η σιωπή χρυσός γίνεται στα χέρια της ψυχής που κάποτε την έχει ανάγκη.
Ενα φιλι σου στέλνω και δεν σε αντέχουμε, σε αγαπάμε

Τι γίνεται όταν θέλεις να γράψεις και δεν μπορείς;

δεν γράφεις ή προσπαθείς ξεκινώντας

Όταν οι λέξεις αιχμαλωτίζονται μέσα στο στόμα;

τις καταπίνεις και δηλητηριαζεσαι ή τις φτύνεις σαν τα πορτοκαλοκουκούτσια

Όταν το μόνο που μπορείς να δεις είναι σκιές;

κλείνεις τα μάτια και κοιμάσαι ή βγάζεις τα μαύρα γυαλιά, τρίβεις τα μάτια, ρίχνεις λίγο νερό στο πρόσωπο και ζείς τη μέρα

Όταν το μόνο που μπορείς να ακούσεις είναι ο ήχος της σιωπής;

τρομαγμένος λουφάζεις μέχρι κάποος ήχος να σε τρομάξει περσότερο ή αρχίζεις και τραγουδάς τους ήχους που γεννά η σιωπή σου, ας είναι και κρωξίματα

Τι γίνεται αλήθεια τότε; Δεν μπορεί να μ’ ακούσει κάποιος και να μου απαντήσει;

μπορεί, αν δεν φοβάται και κείνος, όπως και σύ, να ζήσει

Γιατί θα πρέπει δηλαδή να φωνάξω;

γιατί κανένα μωρό δεν γεννιέται γελώντας, με τη φωνή και με το κλάμα καθαρίζουν τα πνευμόνια και γίνεσαι από βατράχι άνθρωπος

Από πότε οι κραυγές γίνανε το μοναδικό ερέθισμα ανταπόκρισης;

από τότε που οι αθρώποι έχτισαν εαυτόν σε ανήλιαγα καστροτείχη και η φωνή ανακλάται στο ταβάνι του ουρανού

Ντρέπομαι για μένα που δεν μπορώ να κάνω πια τίποτα………..

κακή αρχή, πάρτο αλλιώς. πάρε φόρα και τρέξε στις συνεχόμενες τελείες σου, σταμάτα στην προτελευταία, πήδα ψηλά, ταλαντώσου στην τελευταία και καταβυθίσου στο λευκό κενό της οθόνης, γράψε, γράψε, γράψε, αν αυτή σου είναι η ανάγκη και η σωτηρία
ξέρνα μελάνι να ξεφαρμακωθείς

Λυπάμαι και για όλους εσάς που με ανέχεστε ακόμα…………….

πες μου ποιός σε πείραξε να του καθαρίσω κρεμμύδια μες στα μάτια!

δίπλα σε μια φωνάρα πως να μην φωνάξεις; υπέροχη

Κάποιες στιγμές η σιωπή έχει μεγαλύτερη αξία από τις κραυγές το μόνο που χρειάζεται είναι να μπορείς να την ερμηνεύσεις και αφού μπορείς ... μη λυπάσαι για κανέναν παρά μόνο για όσους μένουν στις κραυγές! Καλημέρα :) ΄(υπέροχο κείμενο, πιστεύω ότι μπορούμε να "ανεχτούμε" πολλά τέτοια κείμενα ακόμα!)

Νίκο,
Γι'αυτό το τραγούδι και το καταπληκτικό λίγο είναι..........

Tolitsa,
Σ'ευχαριστώ και.......δεν το ξεχνάω.....

Serenity,
Χαίρομαι ειλικρινά πάρα πολύ που ξαναγύρισες σ'αυτή την γειτονιά.Μας είχες λείψει..........

Negma,
Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να βγει από μέσα μας ότι μας βασανίζει και μας τρώει την ψυχή.
Σ'ευχαριστώ που ήσουν για ακόμα μια φορά εδώ............

Αλεξάντρα,
Την νοιώθω την αγάπη σας.Όπως κι εγώ ελπίζω να νοιώθετε την δικιά μου...........

Κώστα,
Δεν με πείραξε κανένας.Ή μάλλον δεν με πειράζει τίποτα και με πειράζουν όλα.Σ'ευχαριστώ που απάντησες σε όλα τα ερωτηματικά.........

Trying Escape The Truth,
Πως γίνεται να αποδράς από την πραγματικότητα;Εσύ φαίνεται να ξέρεις καλύτερα.............

Αν και συχνά μένω στην προσπάθεια υπάρχουν στιγμές που φτάνώ κοντά σε αυτήν την απόδραση. Απόδραση πό μια πραγματικότητα που μας διατάζει όπως λες και στο επόμενο post σου να μην ονειρευόμαστε..