Τη μέρα αυτή που διάλεξα
Εδώ μπροστά σας να σταθώ
Τραγούδια και μισόλογα
Στο φως να καταθέσω.
Πως πήρα τέτοια απόφαση
Δεν ξέρω αν θα αντέξω
Η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό

Νοέμβρης ήταν η χρονιά
Και εδώ γινόταν του χαμού.
Εγώ ήμουν 19 κι αυτή 73.
Και να που ερωτεύτηκα
Κάποια χρονολογία
Κι ο έρωτας κρατάει για καιρό.

Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
Μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
Μεγάλωσαν και οι φίλοι μου
Εκεί γύρω στα σαράντα.
Στα κόμματα γαντζώθηκαν
Κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
Κι άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα.

Η απόσταση μας ένωσε
Μα οι θύμισες πληγώνουνε
Και λέμε σαν βρισκόμαστε
Τα ίδια και τα ίδια.
Μα νοιώθω σαν μικρό παιδί
Που πάλι το μαλώσανε
Και φεύγω σε μια άγονη επαρχία.

Κοιτάζω πάλι πίσω μου
Δυο γιους απόχτησα κι εγώ
17 Νοέμβρηδες μου βάρυναν την πλάτη
σημαίες και γαρύφαλλα
εμπόριο και απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό.

Κρατάω το στόμα μου κλειστό
Τα χείλη μου ματώσανε
Κι αυτοί που μας προδώσανε
Ανέραστοι να μείνουν
ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΔΕΝ ΞΟΦΛΗΣΑΜΕ
Αυτό έχω μόνο να τους πω
Τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν.

Λίγοι στίχοι για τα παιδιά που δεν φοβήθηκαν……..