Επιτέλους μετά από κάποιες μέρες που χρειάστηκα για να αποφασίσω για το Template της σελίδας και κάποιες αλλαγές και πειραματισμούς, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω ότι σήμερα ξεκινώ να γράφω ότι μου έρχεται στο νου. Βλακείες, σοβαρά, εσώψυχα, αστεία και ότι άλλο βιώνω από τον θαυμαστό κόσμο των "Ζώων". Το χρώμα είναι το αγαπημένο μου και ο τίτλος του ημερολογίου ήταν σκέψη πολλών ημερών. Ζορίστηκε πολύ ο εγκέφαλος. Ώσπου ξαφνικά σήμερα μου ήρθε φλας. Η εποχή των ΗΛΙΘΙΩΝ και των μετρίων. Έτσι χαρακτηρίζω την εποχή μας. Θα με ρωτήσει κάποιος "καλά ρε μεγάλε, σήμερα το κατάλαβες". "Όχι ρε μάγκα". Δυστυχώς το έχω καταλάβει πολλά χρόνια τώρα.
Σήμερα η μέρα είναι ότι πρέπει για να κάτσεις και να γράψεις. Έξω βρέχει και φυσάει (ήρθε ο χειμώνας βλέπετε) και μέσα μουσική, ζεστός καφές και μπισκοτάκια. Για όσους αναρωτιούνται ο συντάκτης είναι από εχθές σε κανονική άδεια. Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη. Και τον Διευθυντή.
Ας αρχίσω να σχολιάζω λοιπόν. Τι θα λέγατε για τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών; Ένα παρήγορο στην όλη διαδικασία είναι η μεγάλη αποχή, αν και νομίζω ότι απλώς ήταν θέμα βαρεμάρας και όχι συνειδητή επιλογή άρνησης, τουλάχιστον των περισσοτέρων από αυτούς που δεν πήγαν να ψηφίσουν. Εγώ κλασσικά ΛΕΥΚΟ. Χρόνια τώρα. Από τότε που ήθελα να αλλάξω τον κόσμο μέχρι σήμερα, κατάλαβα ότι ο κόσμος δεν θέλει και πολλές αλλαγές. Που να τρέχεις τώρα..........σκέφτονται όλοι. Μέχρι βέβαια να καταλάβουν ότι θα έρθει και η σειρά τους. Εδώ κολλάει κάτι που είχα διαβάσει κάποτε και το φύλαξα.

Γιατί είναι η ελεύθερη έκφραση τόσο σημαντική;

Γιατί πρέπει να μιλάμε για πράγματα που δεν φαίνονται να έχουν επιπτώσεις σε μας;
Ίσως η άποψη του Martin Neimoller's, σε μια έκδοση του αποσπάσματός του, να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση.
Υποστήριξε τους Ναζί έως ότου συνειδητοποίησε , πάρα πολύ αργά, τι ήταν πραγματικά και στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου.
Ήταν ένας από τους τυχερούς που ελευθερώθηκε και έζησε μέχρι το 1984,


’’Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές,
αλλά δεν μίλησα,
γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Κατόπιν ήρθαν για τους σοσιαλιστές,
αλλά δεν μίλησα,
γιατί δεν ήμουν σοσιαλιστής.
Στη συνέχεια ήρθαν για τους συνδικαλιστές,
αλλά δεν μίλησα,
γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Κατόπιν ήρθαν για τους Εβραίους,
αλλά και πάλι δεν μίλησα,
επειδή δεν ήμουν Εβραίος.
Στο τέλος ήρθαν και για μένα,
αλλά μέχρι τότε δεν είχε μείνει κανένας
να μιλήσει για μένα.’’

Έχει δίκιο ή όχι; Μάλλον έχει.
Θα κλείσω για σήμερα γιατί θα αρχίσω τα επαναστατικά μου και δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Άλλωστε με το που θα δημοσιευτούν αυτά που γράφω θα καταγραφούν αρκετές "κακές" λέξεις. Όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν.