Google
Σάββατο, Νοεμβρίου 11, 2006
Εγώ Και Εκείνος

Κάποιες φορές νοιώθεις την ανάγκη να γράψεις, αλλά όταν κάθεσαι κάτω για να τα αποτυπώσεις κάπου, διαπιστώνεις ότι μόνο η ανάγκη έχει μείνει. Όλα αυτά που είναι μέσα σου και σε παρακινούσαν πριν από λίγο, τώρα σιωπούν. Ίσως γιατί φοβούνται. Ίσως γιατί τρέμουν στην ιδέα της αποκάλυψης τους. Ή απλά ίσως δεν βρίσκουν τον τρόπο, τον δρόμο, την έξοδο.

Έχει σκοτεινιάσει έξω. Ένας από τους λόγους που αγαπώ τον χειμώνα είναι και αυτός. Σκοτεινιάζει πολύ γρήγορα. Στο σκοτάδι μπορείς να φανερώσεις πράγματα που δεν μπορείς να δείξεις στο φως. Αλλά και να κρύψεις κάποια άλλα. Μπορείς να αφήσεις ένα δάκρυ να κυλήσει χωρίς να φοβάσαι ότι θα σε δουν. Κυρίως όμως μπορείς να εντοπίσεις το ίχνος σου. Να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου, μακριά από όλους. Δεν είναι μοναχικότητα αυτό. Αυτήν μπορείς να την νοιώθεις και την ώρα που είσαι ανάμεσα σε δεκάδες ανθρώπων. Είναι η ανάγκη να επαναπροσδιοριστείς. Να θέλεις να αντικρίσεις τον εαυτό σου. Και όπως οι καλές νεράιδες στα παραμύθια, έτσι και αυτός δεν εμφανίζεται παρά μόνο όταν είσαι μόνος σου. Κι εκεί σε ένα χώρο και χρόνο που είναι άδειος απ’ όλα και γεμάτος μόνο από την παρουσία σας, γίνεται η συνάντηση. Αυτός που μιλάει πάντα είσαι εσύ. Για ότι έκανες. Ή για ότι δεν έκανες. Για ότι είπες. Ή για ότι σιώπησες. Για ότι κράτησες. Ή για ότι άφησες. Για όσα πήρες. Ή για όσα ξεπούλησες. Εκείνος μόνο ακούει. Άλλωστε αυτό είχες ανάγκη. Κάποιο φιλαράκι να σε ακούσει. Εσύ όμως νοιώθεις αυτά που θέλει να σου πει. Είναι όλα αυτά που μαζεύονται μέσα σου και σε πνίγουν. Ότι δεν κατάφερε να σε ταξιδέψει. Ότι σε κράτησε μακριά από τα όνειρα σου. Η ώρα που θα χωρίσετε δεν αργεί. Αν κατάφερες να διώξεις έστω λίγο από το βάρος σου, είσαι τυχερός. Αν όχι θα βασανίζεσαι μέχρι την επόμενη φορά, ελπίζοντας ότι θα είναι αυτή που θα σε λυτρώσει.

Για όσους δεν κατάλαβαν μόλις αποχαιρέτησα τον εαυτό μου……………..



"My Immortal"
 
Το Αποτύπωσε Ο Μικρός Πρίγκιπας Στις 7:52 μ.μ. | |


3 Σχόλια:


  • at 4:33 μ.μ., Blogger bluesmartoula

    Είχα λίγο χρόνο και κάθησα να διαβάσω το μπλόγκ σου απ΄την αρχή.
    Ακόμα και με τις αδερφές μου τόσες ομοιότητες δεν έχω. Διάλεξα να βάλω κόμεντ σ΄αυτό το πόστ γιατί είχα γράψει στο παλιό μου μπλόγκ ένα κείμενο που θα το χαρακτήριζα ακριβώς όμοιο.
    Τί να πώ?
    Άσε που ένα από τα πιό αγαπημένα μου βιβλία - το διαβάζω τουλάχιστον τρείς φορές το εξάμηνο - είναι ο μικρός πρίγκηπας....
    Τί να πώ?
    Χαίρομαι που διαβάζω το μπλόγκ σου.
    Φιλιά

     
  • at 11:08 μ.μ., Blogger Μικρός Πρίγκιπας

    Σμαρτούλα,
    Χαίρομαι που σε γνώρισα.Πραγματικά.Το λιγότερο που έχω να πω είναι ότι νοιώθω σαν να βρήκα μια φίλη που είχα χάσει.

     
  • at 9:33 μ.μ., Blogger TzinaV

    Απλά σε νιώθω...