Serendipity

Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2007

Little Man VS Big Machine

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία σίγουρα θυμούνται αυτή την σκηνή. Πριν 18 χρόνια στην πλατεία Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου διαδραματίστηκε, ίσως, η μεγαλύτερη βίαιη καταστολή φοιτητικού κινήματος παγκοσμίως. Εκτιμάται ότι 5.000 περίπου φοιτητές δολοφονήθηκαν εκείνη την νύχτα και ακόμη περισσότεροι συνελήφθησαν και ταλαιπωρούνται ακόμη και σήμερα, ξεχασμένοι από Διεθνείς Αμνηστίες και άλλες οργανώσεις. Είναι το ίδιο καθεστώς με το οποίο σήμερα συναλλάσσονται όλοι. Από τις κυβερνήσεις των ισχυρότερων δυτικών "δημοκρατιών" μέχρι τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες. Και από την ολυμπιακή επιτροπή μέχρι την Google.
Στο στιγμιότυπο κινέζος φοιτητής γράφει στα παλιά του τα παπούτσια την ζωούλα του και μπαίνει μπροστά από ομάδα τεθωρακισμένων, τα οποία καταφέρνει και ακινητοποιεί.

Ένας μικρός άνθρωπος νικά μια θηριώδη μηχανή……………

Το Αποτύπωσε Ο Μικρός Πρίγκιπας Στις 8:05 μ.μ.

| |

17 Σχόλια:

at 5:49 μ.μ., aqua

Ποιός θυμαται πιά?
Οπως είπε κι ο Μ
"σε δεκα χρόνια δεν θα θυμαται πια κανείς"

Καλή Νύχτα
at 11:14 μ.μ., tolitsa

Δυσκολο να ξεχαστει αυτη η σκηνη. Αυτοι που θυμουνται και γνωριζουν πρεπει να μεταφερουν την γνωση και στους νεωτερους.
at 2:40 μ.μ., ανεστης

Ας τη θυμηθούν όσοι έδωσαν και τη διοργάνωση των Ολυμπιακών
at 12:02 π.μ., cindaki

Ευτυχώς που υπάρχουν κάτι τέτοια στιγμιότυπα και μας θυμίζουν κάποια ιδανικά, κάποιες αξίες.
Γιατί, σήμερα, όλα τα νικάει το συμφέρον. Και κερδίζει η αμνησία...

Καληνύχτα πρίγκηπα.
at 3:56 π.μ., industrialdaisies

Συγκλονιστική σκηνή. Αυτή και τόσες άλλες με τον άνθρωπο να ορθώνει ανάστημα μπροστά σε μηχανές. Μηχανές πολέμου...
at 10:40 μ.μ., Μικρός Πρίγκιπας

Aqua,
Πάντα κάποιοι θυμούνται..........

Tolitsa,
Αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ.........

Ανέστη,
Αυτοί και άλλοι πολλοί............

Sofi,
Το θέμα είναι να μην μας το θυμίζουν μόνο,αλλά και να τα ακολουθούμε.........

Industrialdaisies,
Ο άνθρωπος δημιούργησε τις μηχανές,
Ο άνθρωπος μπορεί να τις νικήσει......
at 10:56 μ.μ., Erisadesu

θέε μου 18 χρόνια πέρασαν; πάντα θα κλαίω με αυτή την σκηνή. Τι θυμάμαι σαν χθες σαν παιδί δε έβλεπα ειδήσεις αλλά αυτοί τη σκηνή θα τη θυμάμαι.
Θυμάμαι ότι ήμουν σίγουρη ότι θα τον πατήσει το τανκ και τη μαμά μου να προσπαθεί να με ηρεμήσει. Εκείνες τις ημέρες γράφτηκε ιστορία χαίρομαι που έστω και σαν 8χρονο καταλάβαινα την σημασία αυτή της πράξης.
at 11:35 μ.μ., Μικρός Πρίγκιπας

Erisabetsu-chan,
Μαζί κλαίγαμε...............
at 11:43 μ.μ., kira

Θυμάμαι. Είχα μείνει άναυδη... και θυμάμαι επίσης που τότε συχνά πυκνά κάποιος αυτοπυρπολούνταν...και μου ήρθε στο νου το ποίημα του Σινόπουλου:

" Ο καιόμενος

Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ' το πλήθος.

Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν

στ' αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του

μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.

Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.

Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένoς να παραξενεύομαι.

Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;

Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.

Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.

Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.

Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.

Γινόταν ήλιος.

Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές

άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.

Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο."

συγνώμη αν καταχράστηκα τον χώρο!
at 12:15 π.μ., Μικρός Πρίγκιπας

Kira,
Εγώ σ'ευχαριστώ για το ποίημα.Δεν το είχα ξαναδιαβάσει.
at 3:23 μ.μ., πνευμα

Ότι και να πω θα είναι λίγο. Ας μάθουμε τουλάχιστον απο τα λάθη μας.

Υ.Γ Οι θύμησες είναι πάντα η δύναμη μας.
at 10:31 μ.μ., Μικρός Πρίγκιπας

Πνεύμα,
Όχι όμως μόνες τους...........
at 5:52 μ.μ., Horace

Και εγώ το πιστεύω αυτό

"Industrialdaisies,
Ο άνθρωπος δημιούργησε τις μηχανές,
Ο άνθρωπος μπορεί να τις νικήσει......"

Απίστευτό? Αλήθινό..
Καλή σου μέρα..
at 7:07 μ.μ., demonia

Έχω δει ένα ντοκυμαντέρ σχετικά με όλα αυτά που έγιναν τότε στην Κίνα και είναι πραγματικά καθηλωτικά,πίστεψε με,κυρίως για ένα άτομο της δικής μου γενιάς...Δηλαδή λίγο-πολύ της γενιάς του φραπέ.Αισθάνομαι πόλύ μικρή μπροστά σ`αυτά τα πλάσματα που "καίγονται" τόσο περήφανα,που λέει κι η Κίρα...Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία φοιτήτρια που έκλαιγε στην κάμερα κι έλεγε ότι το ξέρει πως θα πεθάνει.Δεν ξέρω τι απέγινε...
at 10:49 μ.μ., Μικρός Πρίγκιπας

Horace,
Συμφωνούμε απόλυτα..........

Demonia,
Ήμουν λίγο μεγαλύτερος από σένα όταν συνέβησαν όλα αυτά.Εμάς μας έλεγαν την γενιά του χαβαλέ.
Καλώς ήρθες.
at 1:43 μ.μ., Negma

Φυσικά και το θυμάμαι...

Αυτό το γεγονός, καθώς και την πτώση του Ανατολικού μπλοκ τα θυμάμαι έντονα, γιατί την ίδια ακριβώς στιγμή που συνέβησαν,έχοντας επίγνωση της σημαντικότητάς τους, θυμάμαι ότι προσπαθούσα να τα μοιραστώ με κάποιον, και όσοι τύχαινε να με περιτριγυρίζουν εκείνη την περίοδο... ήταν αλλού ξημερωμένοι!

Θυμάμαι να ακούω στο ραδιόφωνο με μια μεγάλη παρέα μουσική, να διακόπτεται το πρόγραμμα και να ανακοινώνεται κάτι, που ήξερα, τι στιγμή που το άκουγα, ότι είναι ΙΣΤΟΡΙΑ. Και να γυρνάω σε έναν-έναν και να λέω: "Το άκουσες; Το άκουσες;" "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ!!!" και να εισπράττω απαντήσεις του τύπου: "Ε;", "Ποιό;", "Ά, μωρέ, ναι, και;", "Τι θα βάλεις το βράδυ;".

Πόσο μόνη ένιωσα... Νόμιζα ότι είμαι από άλλο πλανήτη. Είναι που είναι αυτή η ηλικία (εφηβεία τότε)...

Ευτυχώς, μεγαλώνοντας, βρήκα στη γη κι άλλους από τον "πλανήτη" μου και δεν χρειάστηκε να συναναστραφώ ξανά τέτοιου είδους άτομα. Γεγονός όμως παραμένει ότι τότε ΑΥΤΟΙ ήταν η πλειοψηφία, οπότε Πρίγκηπά μου, δεν μας είχε βγει τυχαία το όνομα ως γενιά... (Απ'ότι είδα στο προφίλ σου είμαστε και συνομήλικοι)

Υ.Γ. Ξεκίνησα να σε "διαβάζω" λόγω του ονόματός σου. Πάντα ένιωθα ένας θηλυκός μικρός πρίγκηπας. Μπήκα όλο περιέργεια να δω αν αυτός που το χρησιμοποιεί ως όνομά του, το τιμά... Και χάρηκα πολύ που "σε γνώρισα"!
at 10:51 μ.μ., Μικρός Πρίγκιπας

Negma,
Χαίρομαι που γνωρίζω κάποια που βίωσε εκείνα τα γεγονότα όπως εγώ.
Καλώς ήρθες.......

Δημοσίευση σχολίου

A« back home