Το επόμενο πρωί ντύθηκα, βγήκα έξω στην αυλή μου και δεν πίστευα στα μάτια μου. Υπήρχε εκεί μια μηχανή του χρόνου. Χωρίς να χάσω χρόνο μπήκα μέσα. Τότε πάτησα ένα κουμπί και βγήκαν στην οθόνη αριθμοί που έγραφαν δυόμισι χιλιάδες χρόνια πίσω.
Το ταξίδι με την μηχανή του χρόνου ήταν πολύ σύντομο και γρήγορο. Μόλις έφτασα βγήκα έξω και είδα δεινόσαυρους, ηφαίστεια, θάλασσες, σπηλαιανθρώπους, δέντρα και πολλές σπηλιές.
Συνάντησα πολλούς δεινόσαυρους όπως: μια οικογένεια τυραννόσαυρων, μια οικογένεια τρικέρατων και μια οικογένεια δεινόνυχων. Αργότερα πήγα σε ένα ποτάμι να πιω νερό. Τότε μέσα απ’ το ποτάμι βγήκε ένα δικέφαλο τέρας που έβγαζε φωτιές από το στόμα του. Όλοι οι δεινόσαυροι κρύφτηκαν στις σπηλιές τους, εγώ όμως αποφάσισα να το πολεμήσω. Η μάχη κράτησε πολλές ώρες και τελικά νίκησα εγώ. Όλοι οι δεινόσαυροι βγήκαν και χτυπούσαν τις ουρές τους. Τότε ξύπνησα και αυτό ήταν το ξυπνητήρι που χτυπούσε.
Αυτό το όνειρο μου άρεσε πάρα πολύ γιατί γνώρισα πολλούς δεινόσαυρους και είδα πως ζούσαν οι σπηλαιάνθρωποι.
Παναγιώτης
Μαθητής γ΄ δημοτικού
"Pink Dinosaur"
Μακάρι Παναγιωτάκη να μπορούσα να κάνω κι εγώ αυτό το ταξίδι.Έστω και στον ύπνο μου.Μα περισσότερο από όλα να μπορούσα να δω τον κόσμο με το δικά σου μάτια.