Google
Κυριακή, Δεκεμβρίου 31, 2006
Η Μελαγχολία Των Γιορτών

Είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι πότε θα με επισκεπτεί φέτος η μελαγχολία των γιορτών. Εδώ και μερικές ώρες στέκεται μπροστά μου και μου χαμογελά ειρωνικά. Σαν κάποιον που ξέρει ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει αυτός. Θα στέκεται δίπλα μου μερικές ώρες ακόμα ή στην χειρότερη περίπτωση μερικές μέρες. Υπομονή λοιπόν.
Συνηθίζεται τέτοιες μέρες να κάνουμε τον απολογισμό της χρονιάς που φεύγει. Εδώ και μερικά χρόνια έχω σταματήσει να το κάνω. Ίσως επειδή κατάλαβα ότι η ζωή είναι μια συνεχής περιπέτεια, που πρέπει να την ζεις χωρίς στάσεις. Υπάρχουν καλές και κακές χρονιές όπως υπάρχουν καλές και κακές μέρες. Ο απολογισμός πρέπει να είναι ένας και τελικός.
Θέλω να ευχηθώ σε όλον τον κόσμο, αλλά νοιώθω ότι οι ευχές στέρεψαν. Ελπίζω μόνο να πραγματοποιηθούν αυτές που έχετε δώσει ήδη ο ένας στον άλλον.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ…………



 
Το Αποτύπωσε Ο Μικρός Πρίγκιπας Στις 10:01 μ.μ. | | 3 Σχολίασαν
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006
Λόγια Χαράς

Περπάτησε πάνω σε ένα ουράνιο τόξο,
Περπάτησε στις γραμμές ενός τραγουδιού
Κι όλα γύρω σου θα είναι όμορφα.
Υπάρχει μια διέξοδος
Από την κάθε θολή σκοτεινιά:
Πάνω από ένα ουράνιο τόξο.

Τραγούδι των Ινδιάνων “Νάβαχο”


Ο σεβασμός της ψυχής μου
Για την δημιουργία αυξάνεται
Κάθε φορά που βλέπω
Το θαύμα ενός ηλιοβασιλέματος
Ή την ομορφιά του φεγγαριού.

Mahatma Gandhi


Το ίδιο ρεύμα της ζωής
Που διατρέχει τις φλέβες μου
Νύχτα και μέρα
Διατρέχει τον κόσμο και χορεύει
Σε μελωδικούς ρυθμούς.

Είναι η ίδια ζωή που εκρήγνυται
Με αγαλλίαση σε αναρίθμητα
Βλαστάρια χορταριού
Μέσα απ΄ την σκόνη της γης
Και ξεσπά σε θυελλώδη κύματα
Φύλλων και λουλουδιών.

Rabindranath Tagore


Αγωνίζομαι να ζω
Για την ομορφιά ενός πανσέ
Για το τραγούδι
Ενός μικρού μαύρου παιδιού
Για το γέλιο της αγάπης μου
Αγωνίζομαι για την ρόδινη λάμψη
Στις παρυφές του ουρανού
Το σούρουπο….
Αγωνίζομαι για την ζωή
Και για την επιδίωξη
της ευτυχίας της
αγωνίζομαι να γεμίσω
το σπιτικό μου χαρά.

Stephanie Byrd


Όσο πιο πολύ ζω
Τόσο πιο πολύ συλλογίζομαι
Πάνω στην ομορφιά
Και στο θαύμα του κόσμου….
Έχω αναρριχηθεί στα βουνά του,
Έχω περιπλανηθεί στα δάση του,
Έχω ταξιδέψει στα νερά του,
Έχω διασχίσει τις ερήμους του
Ένοιωσα το τσουχτερό του κρύο,
Το μαρτύριο από τους καύσωνες του,
Την μανία των ανέμων του,
Μούσκεψα στις βροχές του,
Και πάντα έβρισκα ομορφιά
Και χαρά στις αναχωρήσεις
Και στις επιστροφές μου.

John Burroughs


Μην καθυστερήσεις
Για να μαζέψεις λουλούδια
Με σκοπό να τα κρατήσεις
Συνέχισε την πορεία σου
Γιατί τα λουλούδια
Θα συνεχίσουν να ανθίζουν
Σ’ όλον τον δρόμο σου.

Rabindranath Tagore




"IMAGINE"
 
Το Αποτύπωσε Ο Μικρός Πρίγκιπας Στις 9:13 μ.μ. | | 3 Σχολίασαν
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 25, 2006
Χρόνια Πολλά
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΣΕ ΟΛΟΥΣ



 
Το Αποτύπωσε Ο Μικρός Πρίγκιπας Στις 12:27 μ.μ. | | 0 Σχολίασαν
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 21, 2006
Τα Αληθινά Χριστούγεννα

Τα αληθινά Χριστούγεννα είναι σε κάτι στενά δρομάκια που τριγυρίζουν άνθρωποι μόνοι με τα χέρια στις φαγωμένες τους καρδιές χωμένα να μην κρυώνουν. Είναι στις στάσεις των λεωφορείων στις έξι το πρωί και σε κάτι εμπόλεμες ζώνες που τριγυρίζουν ξυπόλητα παιδιά βρώμικα και νηστικά.”

Παρότι το Χνούδι έχει απόλυτο δίκιο, οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να νοιώσουν κάτι ξεχωριστό για λίγες μέρες. Να ξεγελάσουν τον εαυτό τους, ότι η ζωή τους δεν είναι αποκλειστικά μίζερη. Ότι κάπου- κάπου κάτι την φωτίζει. Γι’ αυτό και όλα αυτά τα φώτα και τα λαμπιόνια. Είναι οι μέρες που θυμόμαστε όλα αυτά που ξεχνάμε καθημερινά. Σαν μια διαδικασία επαναφόρτισης της ανθρώπινης υπόστασης μας. Της μπαταρίας που πρέπει να γεμίσει, με σκοπό όμως πάντα να αδειάζει. Και αυτό είναι κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ. Γιατί οι άνθρωποι δεν προσπαθούν να κάνουν την κάθε μέρα ξεχωριστή; Κάθε μέρα της ζωής τους μια γιορτή;
Επειδή όμως οι μέρες δεν προσφέρονται για πολλές αναλύσεις, ας παρασυρθούμε έστω και ψεύτικα σ’ αυτό τον ρυθμό των ημερών. Ας το κάνουμε για τα παιδιά. Αυτά που η ψυχούλα τους είναι καθαρή και αγνή. Σαν μια προσπάθεια ότι θα παραμείνει καθαρή και αγνή και στο μέλλον.



"HOLY NIGHT"
 
Το Αποτύπωσε Ο Μικρός Πρίγκιπας Στις 8:30 μ.μ. | | 0 Σχολίασαν
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 18, 2006
Είναι Ή Δεν Είναι...
ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
Η ΣΕΙΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ.

-Είναι ή δεν είναι η μεσήλικη κυρία εκείνη που ενώ παραπονιέται χρόνια για την ακρίβεια, αυτή που δεκαετίες τώρα ψηφίζει τους ίδιους και τους ίδιους ;
-Είναι ή δεν είναι ο συνταξιούχος κύριος εκείνος που ενώ παραπονιέται ότι δεν του φτάνει η σύνταξη του, αυτός που ψηφίζει δεκαετίες τώρα αυτούς που αποφάσισαν να είναι τόσο μικρή ;
-Είναι ή δεν είναι η μητέρα εκείνη που ενώ παραπονιέται για αναξιοκρατία, αυτή που θα πάει στο γραφείο του βουλευτή για να καταφέρει, εις βάρος κάποιου άλλου παιδιού, να υπηρετήσει ο γιόκας της κάπου κοντά στο σπίτι του ;
-Είναι ή δεν είναι ο κύριος τραπεζικός υπάλληλος εκείνος που ενώ ζητάει το ωράριο των καταστημάτων αν ήταν δυνατόν να είναι 24ωρο, αυτός που επαναστατεί αν του πούνε για απογευματινή βάρδια ;
-Είναι ή δεν είναι ο κύριος οδηγός εκείνος που ενώ παραπονιέται για τους βρώμικους δρόμους, αυτός που θα πετάξει το σκουπίδι ή την γόπα του κάτω ;
-Είναι ή δεν είναι η μαμά εκείνη που ενώ συγκλονίζεται δήθεν με αυτά που κάνουν τα παιδιά με τα κινητά τους, αυτή που φρόντισε να αγοράσει στο 12χρόνο παιδί της το τελευταίο μοντέλο για να τραβάει τα βίντεο με καλύτερη ανάλυση ;
-Είναι ή δεν είναι η μαμά εκείνη που ενώ ζητάει καλύτερο σχολείο για τα παιδιά της, απαιτεί από τους δασκάλους να γυρίσουν στα σχολεία γιατί δεν μπορεί να πληρώνει baby-sitter ;
-Είναι ή δεν είναι ο μπαμπάς-στέλεχος εκείνος που διαλέγει να μην βλέπει καθόλου σχεδόν το παιδί του, αυτός που θα φταίει αν εκείνο το ρίξει στην πρέζα ;
-Είναι ή δεν είναι η κυρία εκείνη που ενώ κάθε Κυριακή πάει στην εκκλησία, αυτή που αν μπορούσε θα σκότωνε όλους τους Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπούς μετανάστες ;
-Είναι ή δεν είναι ο κύριος εκείνος που ενώ αναρωτιέται πως γίνεται να υπάρχει τόση φοροδιαφυγή, αυτός που ζητάει από τον λογιστή του να κρύψει όσα περισσότερα μπορεί ;
-Είναι ή δεν είναι η κυρία εκείνη που κοπέλα κάποτε αγωνιζόταν για δωρεάν παιδεία, αυτή που στέλνει την κορούλα της τώρα σε ιδιωτικό σχολείο ;
-Είναι ή δεν είναι ο “άντρας” εκείνος που ενώ μπροστά στην γυναίκα του το παίζει σκληρός, αυτός που μπροστά στο αφεντικό του είναι η μεγαλύτερη κότα ;
-Είναι ή δεν είναι η κυρία εκείνη που μπορεί να κάνει ολόκληρη φασαρία σε ένα σούπερ-μάρκετ για ένα λεπτό, αυτή που ανέχεται το ξεπούλημα της πατρίδας της ;
-Είναι ή δεν είναι ο κύριος εκείνος που ενώ βρίζει τους δημόσιους υπαλλήλους, αυτός που γλύφει τον κάθε μαλάκα για να βολέψει το εαυτό του πίσω από ένα γραφείο ;
-Είναι ή δεν είναι οι κυρίες εκείνες που ενώ δεν θέλουν τους οίκους ανοχής κοντά στο σπίτι τους, αυτές που κερατώνουν με κάποιο γκόμενο τον άντρα τους ;
-Είναι ή δεν είναι οι κύριοι εκείνοι που ενώ συμφωνούν πως τα ναρκωτικά είναι μια μάστιγα, εκείνοι που απαιτούν να μην υπάρχουν κέντρα απεξάρτησης κοντά στα σπίτια τους ;
-Είναι ή δεν είναι οι κύριοι εκείνοι που ενώ ρίχνουν ευθύνες στην πολιτεία για την κατάσβεση μιας πυρκαγιάς, αυτοί που έχουν καταπατήσει το δάσος και έχουν χτίσει παράνομα τα σπίτια τους μέσα σ’ αυτό ;
-Είναι ή δεν είναι οι κυρίες εκείνες που ενώ κατακρίνουν τα σκουπίδια της τηλεόρασης, αυτές που ξέρουν μέχρι τελευταία λεπτομέρεια όλα τα κουτσομπολιά ;
-Είναι ή δεν είναι ο υπάλληλος εκείνος που ενώ μιλά για συναδελφικότητα, αυτός που με την πρώτη ευκαιρία θα πάει στο γραφείο του διευθυντή του για να ρουφιανέψει τους συνάδελφους του και να κερδίσει την εύνοια του ;
-Είναι ή δεν είναι η κοπέλα εκείνη που ενώ ορκιζόταν παντοτινή αγάπη, αυτή που την ΞΕΠΟΥΛΗΣΕ για λίγη σιγουριά ;

-Είναι ή δεν είναι ο 35άρης εκείνος που ενώ πίστευε κάποτε στους ανθρώπους, αυτός που τώρα τους ειρωνεύεται μέσα από τις σελίδες ενός ημερολογίου ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
 
Το Αποτύπωσε Ο Μικρός Πρίγκιπας Στις 9:01 μ.μ. | | 2 Σχολίασαν
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 15, 2006
Τετραγωνισμένα Φύλλα

Τετραγωνισμένα φύλλα. Φύλλα πουλημένης έκφρασης. Φιγουράρουν αποβλακωτικά,
πίσω από πάγκους, με χυμένα σκουπίδια. Έγινε το rock στοίβες αποτσίγαρων. Από πελάτες pub, που τραβολογιούνται, από τα ίδια και τα ίδια. Από χιλιοτυπωμένες φάτσες, λόγια και παραγγελιές, για κανάλια φυγής.
Ταβέρνα , καφετέρια , pub, στρατόπεδο , σπίτι. Πάλι απ` την αρχή. Κόλλησαν όλα στο μυαλό μου, σαν χυμένοι καφέδες. Ξεραμένοι στα ίδια. Λουστραρισμένα τραπεζάκια. Έμποροι μεταπουλούν την ευχαρίστηση με δόσεις άφιλτρων χειμάρρων κοροϊδίας. Σ' αντάλλαγμα χρυσάφι και πιοτό για παραλλαγή.
Ο χοντρός με την κοιλιά με λιγουρεύεται, πίσω απ` τον πάγκο, ασθμαίνοντας μια ανάγκη μου. Κολλημένο κατοστάρικο, στη γυαλιστερή καράφλα του.
Ένα τσιγαράκι ρε φίλε. Ένα τσιγάρο ακόμη. Να το κόψω. Να κόψω τον πονοκέφαλο,
που τσεκουρώνει ύπουλα το κανάλι των σπερμάτων.
Φαντάρια με μπλουζάκια παρελθοντολογικών νοήσεων, μηρυκάζουν χαμένες ανάσες.
Μέσα σε στενά μπλού-τζιν που ξεβάφουν αίμα και θειάφι.
Ξεράσματα ποτάσας, ζητούν κατοικία, ζάχαρες λύτρωσης. Μιλώντας για κόσμους
γαλήνιους , μπατσοφορεμένους. Με περιπολικά σε περιπολίες στα στέκια , που αλήτες αλλάζουν την πορεία στο αίμα τους.
Να θυμηθείς ρε να παραβγούμε στο τρέξιμο. Σε μια έρημη αμμουδιά, με πεθαμένα κοχύλια. Να ξεφυσήσουμε νικοτίνη και σιχαμάρα στα σπλάχνα τους. Να τα θάψουμε βαθιά. Να ουρλιάξουμε. Ματώνοντας το λαιμό μας. Για όλα τα χαμένα βράδια μας.
Νεκροκεφαλές σε μηχανάκια ψάχνουν σάρκα απ` τη σάρκα μας. Ξεράθηκαν τα χείλη μας μιλώντας για τα ίδια και τα ίδια. Και συ κοριτσάκι να μην έχεις καταλάβει τίποτα. Τίποτα να μην έχεις καταλάβει. Πάντα να φεύγεις. Ξεπουλώντας, αυνανίζοντας όλα τα βράδια που σου χάρισα, με το κορμί μου , με τα χείλη μου.
Σ` όλες τις μασημένες σεμνότητες των ιριδικών καταπιέσεων. Να σε σεργιανίσω σ`όλους τους τάφους που λυτρώθηκαν. Φτωχοί αυτόχειρες. Στρατιώτες εικοσάχρονοι
με μελανιασμένες κατανοήσεις.

Στίχοι: Γ. Τσίγκος

 
Το Αποτύπωσε Ο Μικρός Πρίγκιπας Στις 8:15 μ.μ. | | 0 Σχολίασαν
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 14, 2006
Μέρες Αργίας

Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα' μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς που το κεντρί σου
γονιός δεν θα 'ναι να μου πει "σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει"!

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.

Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου.

Ποίηση: Δ. Καψάλης
Μουσική: Διάφανα Κρίνα

 
Το Αποτύπωσε Ο Μικρός Πρίγκιπας Στις 7:44 μ.μ. | | 0 Σχολίασαν
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 13, 2006
Περασμένα Μεσάνυκτα

Περασμένα μεσάνυκτα. Ήσυχα. Μοναχικά. Ήχοι, μυρωδιά, άγγιγμα βροχής. Ασημένιες λάμψεις στον σκοτεινό υγρό ουρανό.
Άπνοια. Δυναμώνει. Με μπερδεύει. Φλερτάρει τις σκέψεις μου. Μελαγχολεί μαζί μου. Ξεσπά σε μια μονότονη φλυαρία. Ζωντανή. Εκρηκτική.
Μια κραυγή από κάποιο νυχτερινό πουλί. Ένα κάλεσμα, ένα μήνυμα, μια απελπισία σπάει βίαια την κυριαρχία της βρόχινης φλυαρίας.
Τώρα σιωπή. Που και που κάποιοι περίεργοι ήχοι. Ήχοι της νύχτας. Συντροφιά στο αδιέξοδο της σκέψης.
Κενό. Δεν είναι η πρώτη φορά. Όπως χθες και κάθε προηγούμενη νύχτα. Το υγρό αγκάλιασμα προκαλεί μια ηδονική ρίγη καθώς απομακρύνεται. Σβήνει. Μ’ αφήνει μόνο. Και οι ήχοι χάθηκαν. Κοιμήθηκαν, ναρκωμένοι από μια αλλόκοτη αίσθηση απομόνωσης.
Χαλαρώνω. Ηρεμώ. Παραδίνομαι στην κρυμμένη, παράλυτη αγωνία μου. Καμιά αντίδραση. Μόνο σπασμοί. Έντονοι, ξαφνικοί, επώδυνοι.
Υψώνω το πρόσωπο μου στο σκοτάδι. Υγρό χάδι. Ζωντανό. Σέρνω το κορμί μου. Μαζεύω κομμάτια. Παραμένω υπνωτισμένος. Σ’ ένα ρόλο καταναγκαστικό.
Εύθραυστη επαφή. Σκόρπια αισθήματα στον κρύο άνεμο.
Απόψε τα όνειρα μου, ταξίδια στους λόφους της έλλειψης, της γλυκιάς μου εξάρτησης από πρόσωπα και στιγμές.
Πλημμυρίζω από έντονα ξαφνιάσματα στην σκέψη μιας ξεθωριασμένης εικόνας. Ενός ψιθύρου. Μιας ματιάς. Άγγιγμα ενάντια στον χρόνο. Επαφή εύθραυστη. Ευάλωτη. Ενάντια στον φόβο και την απομόνωση.
Το νερό που κυλά άτσαλα στις γωνίες παραβγαίνει την θύμηση. Συσσωρεύει την οργή μου. Όλα γύρω μου φαντάζουν τόσο ελεύθερα, τόσο ζωντανά.
Σύννεφα που γρήγορα, φευγαλέα, απομακρύνονται. Πόσο τα λατρεύω. Σου στέλνω μια αγκαλιά, μια γλυκιά ματιά, ένα υγρό χάδι.
Για άλλη μια φορά δεν περιμένω τίποτα. Ίσως απλά ήθελα να απεγκλωβιστώ για λίγο από την ιδέα, την άχαρη σκέψη. Ίσως απλά θέλω να πω ότι κάποιες στιγμές νοιώθω πνιγερά, σωριάζομαι σε αδιέξοδα παίζοντας κρυφτό με μόνιμους φόβους.
Αυτό που με πνίγει δεν είναι αυτά που βλέπω γύρω μου. Είναι αυτά που κουβαλάω μέσα μου. Είναι η ιδέα του εγκλωβισμού, του περιορισμού. Της αναγκαστικής μου παρουσίας σ’ αυτή την γαμημένη ιστορία…….


-ΙΣΩΣ ΑΠΛΑ ΝΟΙΩΘΩ ΛΙΓΟ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ.



"Bring Me To Life"
 
Το Αποτύπωσε Ο Μικρός Πρίγκιπας Στις 1:36 π.μ. | | 0 Σχολίασαν
Κυριακή, Δεκεμβρίου 03, 2006
Πόσο Μελαγχόλησε Αυτός Ο Τόπος

Σαν να μου τέλειωσαν τα χρώματα πριν καν τα αντικρίσω.
Σαν να κουράστηκα απ΄ τον χρόνο πριν καν να αρχίσω.
Λίγες στιγμές πριν ζήσω, το κορμί μου πριν προικίσω.
Σαν να γελάστηκα από άνθρωπο, λίγο πριν να τον συμπαθήσω.
Σαν να μου γνέψε η καρδιά μου
και να ταυτίστηκε με την πιο μαύρη σκιά μου.
Σαν να κλότσησα μακριά τα όνειρα μου.
Σαν να έχασα για ένα λεπτό την ματιά μου
και να θάφτηκα στο σκότος.

Πόσο Μελαγχόλησε Αυτός Ο Τόπος;

Έχεις ιδέα πως είναι να κολυμπάς μεσ’ στο σκοτάδι
και να μην πνίγεσαι;
Μονάχος μες στην σκέψη να αφήνεσαι και να δίνεσαι.
Δεν γίνεσαι γαμώτο είσαι, και για ό,τι είσαι πάντα κρίνεσαι,
Μη μου θλίβεσαι αγαπημένη.
Που είσαι τώρα πια χαμένη;
Εξαντλημένη, ξοφλημένη!
Αφού η αγάπη ήταν το μόνο που δεν ένιωσες.
Τώρα πάλι να:
Με τα τέρατα πως έμπλεξες;
Και πως θέλεις να ξεμπλέξεις;
Η ζωή σου είναι….
Και του θανάτου η έλξη.
Άλλο ένα ψέμα κι ένα ακόμη ξωτικό νεκρό,
στην χώρα των μπορντό ονείρων.
Των ανύπαντρων ερωτευμένων χήρων.
Των μισαλλόδοξων μητέρων που κρατάνε τα μωρά υστερόβουλα.
Κι όλα ανώφελα κι όλα στον τόπο αυτό κοίτα πως γίνονται : Ανώδυνα!

Αγάπησέ με.
Σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησέ με.
Αυτός ο τόπος μελαγχόλησε.
Βοήθησέ με.
Λιώσε το φεγγάρι μου κάντο βροχή και ξέπλυνέ με.
Αγάπησέ με…

Σαν σωριασμένα βράχια από την θάλασσα ριγμένα.
Σαν ουρλιαχτά γοργόνων όπως τα φύκια παρατημένα.
Όσα είχα στην καρδιά μου, όσα πίστευα κι όσα λάτρευα για μένα,
απογειώθηκαν σα σκόνη κι είναι από τον άνεμο θαμμένα.
Δεμένος ο ήλιος πίσω από σύννεφα βρεγμένα.
Σταματημένος ο χρόνος θυμίζει κάτι από εσένα,
Σαν παγωμένος αυτός ο τόπος μελαγχόλησε,
λες κι έφυγε για τα ξένα.
Μα είναι νωρίς ακόμα, δεν μου πάγωσε το αίμα..

«Αγάπησέ με.
Σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησέ με.
Αυτός ο τόπος μελαγχόλησε.
Βοήθησέ με.
Λιώσε το φεγγάρι μου κάντο βροχή και ξέπλυνέ με.
Αγάπησέ με…»

Freedom Of Speech

 
Το Αποτύπωσε Ο Μικρός Πρίγκιπας Στις 8:13 μ.μ. | | 0 Σχολίασαν